segunda-feira, julho 13, 2009

moito Obradoiro para Laurie Anderson e Lou Reed


Recoñezo que até ben entrada a tarde tiña as miñas dúbidas sobre viaxar a Compostela. O tempo estaba horrible, de chuvia constante, e non descartaba unha cancelación ou, como pouco, un boa molladura. Comezaba ás dez da noite e ao día seguinte tocábanos currar aos que desafortunadamente non estabamos de vacacións ou, afortunadamente, tampouco no paro. Ademais, a proposta musical apuntaba a un concerto experimental. Non teriamos un grandes éxitos de ámbas as traxectorias de Laurie Anderson e Lou Reed. Non soarían uns “O Superman” ou “Walk on the Wild Side”, e se outras pezas recoñecibles o facían, sería nun formato reinventado ou deconstruído. Coido que a maioría tiñamos claro, agás esa xente despistada ou demasiado esperanzada, que o que presentaría a parella neoiorquina apuntaba máis ao vangardismo de ela que ao rock de el. Porén, tomeino coma unha desas probas da melomanía dun servidor, unha desas citas referenciais no país ás que nos obrigamos os que adicamos boa parte do noso tempo a vivir máis intensamente a música popular ou mesmo a escribir sobre ela.

Seica non fun, nin moito menos, o único con dúbidas, pois entre os 40 € máis desprazamento, o imprevisible repertorio e o mal tempo que non animaba a apuntarse a última hora (a pesar de que ben se sabía que quedaban entradas), non chegariamos á metade dese aforo de 4000 cadeiras. Así, a primeira impresión foi a de que o Obradoiro acaíalle excesivamente grande á cita. No meteorolóxico, a pesar do ceo a chuvia respetou o noso esforzo. No musical, si se confirmou que o proxecto “Yellow Pony” poderíase presentar perfectamente como unha actuación de Laurie Anderson acompañada do seu marido Lou Reed, pois é ela a que leva o peso. As palabras eran as grandes protagonistas, agás neses momentos musicais mellor recibidos. O escenario era sobrio, con ela á esquerda ao violín e os efectos de voz, el á dereita sentado coa guitarra, por momentos estridente e pesada, e no centro o teclista Louis Suddarth Calhoun. Ao fondo no alto, os subtítulos das letras nunha pequena pantalla. Nos lados do escenario, cadansúa pantalla só para ver aos músicos de cerca, pois non ofrecían proxección ningunha.

A intro do álbum “Magic and Loss” de Lou pronto deixou paso ás pezas, recitados e contos de Laurie, aínda que pronto soou “Pale Blue Eyes”. Até o bo final con “I´ll Be Your Mirror”, durante algo máis de hora e media de actuación foron intercalando pezas de Reed como “Halloween Parade”, “Who Am I”, “Romeo Had Juliette” e partes do “Mystic Child”, que foron do mellor recibido canda algúns spoken word da carismáticamente relaxada Anderson, como “Only An Expert” ou o dúo "The Lost Art of Conversation". Estaba claro que a maioría estaba máis cómoda e receptiva cando os músicos se achegaban ao terreo de Reed.

Gardarei unha sensación agridoce. Estiven alí e gustei dalgúns momentos, os menos, pero o que se di desfrutar dunha grande proposta … máis ben non. Se cadra o Obradoiro necesita de máis melodía que a que ofrece un concerto vangardista ou experimental, no que quen mellor se entretiveron foron os músicos. Sinceramente, non buscaba un “grandes éxitos”, son máis dos que van ver o que lles presta aos músicos, pero agardaba algo máis deles sen caer en concesións de músicos máis acomodados, que temos claro que non son. Sen ir máis lonxe, e por citar unha artista tamén relacionada coa vangarda, a actuación de Anne Clark hai unhas semanas no Auditorio engaioloume

Pepe Cunha 13-xullo-09

quinta-feira, julho 02, 2009

Xullo 2009 en Galicia: póker de citas fóra dos festivais

Ben sabemos que o verán é tempo de ocio, de festivais musicais, gastronómicos e culturais en xeral, mais tamén é momento para apostas potentes, con gancho e habitualmente chegadas de máis lonxe do Telón de Grelos. Neste mes repasamos un póker de citas "individuais" e rechamantes para os ouvidos máis esixentes de onte, de hoxe e de sempre. Máis aínda, para quen evitan os festivais ao aire libre e as distraccións das masas. Porque hai vida alén dos festivais e ciclos habituais, e tamén recomendables, ImaxinaSons en Vigo, Cultura Quente en Caldas, o masificado Ortigueira, festival Jazz de Pontevedra, ciclo de Músicas Portuarias en Ferrol ... e a novidade do ano: o potente Son de Meiga no Barco de Valdeorras.

Como primeiro prato, YANN TIERSEN o venres 3 nas instalacións de ExpoCoruña. O compositor e multi-instrumentista nado en Brest é recoñecible inmediatamente para o gran público pola súa contribución ás bandas sonoras de "Amelie" ou "Good Bye, Lenin". Porén, cómpre telo en conta tamén, por mor dos seus achegamentos ao pop, coma un dos máis destacados nomes da nova chansón francesa das últimas décadas canda Benjamin Biolay, Dominique A (que tamén posou hai case un par de anos por estes lares grazas ao ciclo Sons da Diversidade) ou Françoiz Breut (aquí hai que reivindicar o festival SinSal por traernos cousas deste nivel).

Tamén na Coruña e desde Francia, mais desta vez no Teatro Colón Caixa Galicia, un dos grandes harmonicistas a nivel mundial, J.J. MILTEAU. Un tipo interesante polo seu virtuosismo e polo seu carácter multidisciplinar, pois compón tamén bandas sonoras de todo tipo (anuncios, películas, programas de televisión), é enxeñeiro de son, fotógrafo ou editor. Xa que logo, presumimos un concerto variado, máis aló do blues, aínda que virá en formación de sexteto para presentar principalmente o seu "Soul Conversation". Entre os músicos, o guitarrista e home de confianza Manu Galvin, co que leva máis de vinte anos

A parella artística, e tamén sentimental, LOU REED & LAURIE ANDERSON actuarán o domingo 12 na Praza do Obradorio. Disque será un concerto de carácter solidario, por mor da celebración do trasplante número 5000 que se realiza en Galicia. Por isto, haberá unha fila cero con prezos por riba dos 40 € que custa cada unha das 4000 cadeiras habilitadas. A denominación do concerto é "The Yellow Pony and other Songs and Stories", unha colección de contos, cancións e poemas, mais de seguro caerán improvisacións e interpretaciones en solitario e a dúo de temas nos que o amor é protagonista. Da última visita de Reed a Galicia (festival do Monte do Gozo) poucos gardan bo sabor de boca e esta ocasión semella axeitada para arrincar esa espiña.

O venres 17 JOHN MAYALL no Multiusos do Sar, en Compostela. Ai, cantos tópicos, comezando polo de "pai do blues branco", se poderían mencionar ao falar dun nome referente desde os 60. Todo influencia e mestría -con el nos Bluesbreakers aprenderon moitos, comezando co Eric Clapton, Peter Green ou Mick Taylor. Con xa 76 anos, e unha formación de seguro á súa altura, dará outra lección de entrega e profesionalidade alonxada de divismos, porque el é un currante do blues, e da súa fusión con outros xéneros. Un servidor, con 21 anos, quedou abraiado coa actuación que deu baixo a chuvia en Riazor, dentro daquel Festival dos Mil Anos. Ademais, abrirán, presentado novo álbum, os pontevedreses SUGAR MOUNTAIN, grandes expoñentes do mellor rock de corte americano feito no país.

E estean atentos ás citas en agosto, o festival Vibrasons en Pontevedra (31 de xullo-1 de agosto), o Paredes de Coura (aquí o lado, en Portugal), Bruce Springsteen no Monte do Gozo(2), o Felipop en Limodre (7, 8, 9), Leonard Cohen en Vigo (13), o Lolapop en Pontecaldelas (28) ...

Etiquetas: